rûreş

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
rûreş	rûreştir	herî rûreş rûreştirîn

rûreş

1. Kesa/ê ketiye şermê,
   kesa/ê ji kêmasiyên xwe şerm dike.

   Hevmane: şermezar

   Dijmane: rûspî

   • Lê ko hişyar im gelo yan xewn e min dîtî bi xwab
     Dêwê mel'ûn û munafiq ê Xudê rûreş kirî
     Ma bi bala hilkişêtin 'aqibet çî bit selab — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• rwîreş

Jê

• (lêker) rûreş bûn
• (lêker) rûreş kirin

• (navdêr) rûreşbûn
• (navdêr) rûreşkirin

• (rengdêr) rûreşbûyî
• (rengdêr) rûreşkirî
• (rengdêr) rûreşketî
• rûreşî
• rûreşîtî
• rûreştî

Etîmolojî

Ji rû + reş (rengê reş pêşkêşiya pîsatiyê dike).

Werger

• Almanî: schändlich → de, ^?entehrt → de, ^?berüchtigt → de
• Erebî: خجل‎ → ar
• Farisî: سرافکنده‎ → fa, روسیاه‎ → fa, شرمسار‎ → fa, خجالت زده‎ → fa
• Îdoyî: shamanta → io, shamoza → io
• Îngilîzî: ashamed → en, reprobate → en, insolence → en, ^?disgraced → en, ^?imprudent → en, ^?insolent → en, ^?notorious → en
• Îtalî: umiliato → it
• Mecarî: megszégyenítve, megszégyenülve
• Tirkî: utanmış, mahcup → tr, kara yüzlü → tr, yüzü kara → tr