rûniştî

Kurmancî

Rengdêr

rûniştî

1. Li ser hêtan bicihbûyî, ne ji piyan ve, ne li ser lingan yan paldayî.

   Hevmane: daniştî

Jê

 

• (lêker) rûniştî bûn
• (navdêr) rûniştîbûn

Etîmolojî

Ji rûniştin - -in + -î.

Werger

• Almanî: Ortsansässige, ^?gefällt → de, ^?ausgefällt, ^?Bewohner → de
• Farisî: نشسته‌‎
• Tirkî: kurulu → tr, oturmuş → tr, sönük → tr, sakin → tr, ^?murafaa → tr

Formeke lêkerê

rûniştî

1. Kesê duyem yekjimar raboriya sade ji lêkera rûniştin.
   • Çend rojekan ev terz buhar
     Rûniştî xelq li çar kenar
     Şêx dîn dimayê bê qerar — (Feqiyê Teyran, )