rûkenig

Kurdiya başûrî

Rengdêr

rûkenig

1. (Şêxbizinî) Rûken; kesa/ê ku rûyê wê/î tim dikene û dilşa ye.

Mana (bi şêxbizinî)

1. Kesi ke rûyi ewî tim dikenî û dilşa ye.

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.