qozî

Kurmancî

Navdêr 1

qozî mê

1. kujî, çuh, kunc, qulaç, goşe
2. firin, ocax, argûn
3. (Reşwî) balolk

Ji wêjeyê

• Ew weha difikirî ko hin kesan xwe didan qoziyekê, zaroyên xwe mihafize dikirin û ji zaroyên xelkê re digot ko herin şerî. Wan ji xelkê re digot ko hewceyî kar û xebatê nake, ji xwe şoreş nêzîk bûye, lê wî/wê karê -memûrtî- dewletê dikir. Wan ji zarokên xelkê re digot ko neçin eskeriya tirkan, herin serê çiyayan, lê zarokên wan di ordiya tirkan de dibûn sûbay û qumandan. Ji xelkê re digot ko neçin dibistanên ji perwedeyiya bûrjûwazî pêk tên, lê wan ji dêvila zaroyên xwe zilam digirtin û bi pereyan ew di dibistanên bilind de bi cîh dikirin. Wan ji alemê re digot ko nebin qoricî, lê hemû merivên wan dibûn serekqoricî û derdiketin operasiyonan... — (Enwer Karahan: Li ber pêlên dengê Şivan Perwerî îsyana pîrejinekê û helwêsta hin rewşenbîran, Nefel.com, 6/2007)

Herwiha

• qorzî
• qorzîk
• qozîk

Werger

• Almanî: Stulle → de mê
• Farisî: ^?زاویه‎ → fa
• Tirkî: eğiklik → tr, köşe → tr, meyil → tr, açı → tr, ocak → tr, uç → tr, ^?iğne → tr, ^?eğim → tr

Navdêr 2

qozî mê

1. xûzî, xwehrî, qozbûn

Herwiha

• qozîtî
• qoztî

Werger

• Tirkî: ^?dürüm → tr

Navdêr 3

qozî

qozî

2. (xwarin) xwarineka berbelav e li welatên rojhelat

Herwiha

• quzî

Etîmolojî

Ji erebî قوزي‎.

Werger

• Îngilîzî: Qozi, Quzi, Qoozi, lamb stew, roasted lamb