qincilîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /qɪnd͡ʒɪˈliːn/
• Kîtekirin: qin·ci·lîn

Lêker

qincilîn lêkera xwerû, negerguhêz

1. qurifandin, tewîn, melisîn, qurifîn, xwe girê kirin, xwe quraftin ser hev
   • Min û Gulsinê kinc û minc wê da avîtin, bû qîrîna me, me hevdu hemêz kir, ser hev da qincilîn û xwe da ber kuncê malê. — (Sîsê, Mîroyê Esed, Neşîreta Haypêthrat, Yêrêvanê, 1961.)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: çekmek → tr, büzüşmek → tr, kıvrılmak → tr küçülmek → tr, küçültmek → tr, büklüm büklüm olmak, съёживаться → ru (sʺjóživatʹsja), съёжиться → ru (sʺjóžitʹsja)