mubîn

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
mubîn	mubîntir	herî mubîn mubîntirîn

mubîn

1. diyar, zelal, eşkere, vekirî, xwiya
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• mibîn

Ji wêjeyê

Hemdê bêhed bo xudayê alemîn
Wî Xudayî daye me dînê mubîn
Em kirîne imeta xeyrel beşer
Tabihî wî miqtedayê namwer
Wî xudayî malikê milkê ezîm
Daye me mîras Qurana kerîm
Dînê me kir kamil û nî'met temam
Ye'nî da me Ehmed û Darusselam
Ew Xwedayê bênezîr û Zulcelal
Bêheval û bêmîsal û bêzewal
Bo cemihî mislimîn û salihe
Bo feqîrê Bate jî el-Fatîhe.”

(Mela Hisênê Bateyî 1417 - 1491)

Jê

Ji erebî [Peyv?], têkildarî