ezîm

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
ezîm	ezîmtir	herî ezîm ezîmtirîn

ezîm

1. mezin, gir, gewre, zexm
   • Ew Xudayê malikê mulkê 'ezîm
     Daye me mîrasa Qur'ana Kerîm — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Herwiha

• azîm
• 'azîm
• 'ezîm

Têkildar

• ezamet

Bide ber

• ezîz

Jê

• ezîmî
• ezîmîtî
• ezîmtî
• (Lêker) ezîm bûn
• (Lêker) ezîm kirin

• (Navdêr) ezîmbûn
• (Navdêr) ezîmkirin

• (Rengdêr) ezîmbûyî
• (Rengdêr) ezîmkirî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Werger

• Erebî: ^?عظيم‎ → ar
• Tirkî: heybetli → tr, azim → tr