muçegir

Kurmancî

Navdêr

muçegir

1. meaşwergir, destmizwergir, muçewergir, destheqwergir,
   kesa/ê ku ji kesek din re kar dike û jê muçeyê xwe werdigire
2. karker, kirêkar, pale

Herwiha

• muçewergir
• muçestîn
• mûçegir
• mûçewergir
• mûçestîn

Ji wêjeyê

• Lê belê, ji cerga qeyrana aborî ve, mûçegirên danîmarkî biguman in. Formûla “serbest û ewle”, dermanê mûcîzewî li dijî bêkariyê, ku li ba wan û li Ewrûpaya mayî gelek dihate hebandin, dê bikare wan li dijî vê dijwartirîn kesadiya aborî biparêze ku piştî qeyrana mezin a salên 1930’an tê serê qraliyeta wan? — (Jean-Pierre Sereni: Ewrên tarî li ser bihûşta Danîmarka[yê], Le Monde diplomatique kurdî, hj. 1, wergerrandin: Cemili Denli, 2009)

Etîmolojî

Ji muçe +‎ -gir.

Jê

• muçegirane
• muçegirî
• muçegirîtî

Werger

• Almanî: palkansaaja → de
• Îngilîzî: wage-earner → en