mecbûr

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
mecbûr	mecbûrtir	herî mecbûr mecbûrtirîn

mecbûr

1. Neçar, bêgav, kesa/ê ku île lazim e tiştekî bike.

   Li vî welatî zarok mecbûr in 9 salan dibistanê bixwînin.

   Kesên ku dixwazin beşdarî konserê bibin, mecbûr in 10 euro bidin.

2. bêçare^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Herwiha

• mecbîr
• mecbwîr

Bikaranîn

• (lêker) mecbûr bûn
• (lêker) mecbûr kirin
• (navdêr) mecbûrbûn
• (navdêr) mecbûrkirin
• (rengdêr) mecbûrbûyî
• (rengdêr) mecbûrkirî
• mecbûrî
• mecbûrîtî
• mecbûrtî

Etîmolojî

Ji erebî مَجْبُور‎ (majbūr), têkildarî îcbar.

Werger

• Almanî: gezwungen → de, genötigt → de, gezwungenermaßen → de, verpflichtet → de, ^?aufgezwungen → de, ^?notwendigerweise → de, ^?unausweichlich → de, ^?unvermeidlich → de
• Erebî: ^?مجبور‎ → ar
• Farisî: مجبور‎ → fa, ناچار‎ → fa
• Fînî: velvollinen → fi
• Îngilîzî: obliged to, compelled to, forced to, bound to, in need of, ^?coerced → en
• Tirkî: mecbur → tr, mahkûm → tr, ^?zor → tr