bêgav

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /beːˈɡɑːv/
• Kîtekirin: bê·gav

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêgav	bêgavtir	herî bêgav bêgavtirîn

bêgav

1. neçar, bêderfet, mecbûr tim, bêwex
   • Ez bêgav mam, weke din tu çare neman... — (Mehmed Uzun, Mirina Kalekî Rind, Weşanxana Orfeus, 1987)
2. bêwext
   • Aşiqan bêgav lew kalîn ji dil tên şubhê re’d
     Wan ji bala lê dibarin wek brûskan remz û naz” — (Rojen Barnas: Ferhengoka Dîwana Melayê Cizîrî, Kurmancî, Hj. 4, 1989, r.2)

Ji wêjeya klasîk

• »Kullu men yesluku hubben subule n-nari selek«
  Ah-i bêgavê ji dil tên me ji pêta di ceger
  Bes tu bêfeyde nesîhet ke me dil bûye pelek — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Jê

• (Lêker) bêgav bûn
• (Lêker) bêgav kirin

• (Navdêr) bêgavbûn
• (Navdêr) bêgavkirin

• (Rengdêr) bêgavbûyî
• (Rengdêr) bêgavkirî

Etîmolojî

Ji bê- + gav.

Werger

• Almanî: ratlos → de, ^?außerstande → de
• Farisî: مجبور‎ → fa, ناچار‎ → fa
• Fransî: obligé → fr
• Îngilîzî: on one's uppers → en obliged → en, complelled
• Tirkî: mahkûm → tr, mecbur → tr, muztar → tr, çaresiz → tr, ^?adımsız