bêgav

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /beːˈɡɑːv/
• Kîtekirin: bê‧gav

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêgav	bêgavtir	herî bêgav (merkezî) tewrî bêgav (rojavayî)

bêgav

1. neçar, bêderfet, mecbûr tim, bêwex
   • Ez bêgav mam, weke din tu çare neman... — (Mehmed Uzun, Mirina Kalekî Rind, Weşanxana Orfeus, 1987)
2. bêwext
   • Aşiqan bêgav lew kalîn ji dil tên şubhê re’d
     Wan ji bala lê dibarin wek brûskan remz û naz” — (Rojen Barnas: Ferhengoka Dîwana Melayê Cizîrî, Kurmancî, Hj. 4, 1989, r.2)

Ji wêjeya klasîk

• »Kullu men yesluku hubben subule n-nari selek«
  Ah-i bêgavê ji dil tên me ji pêta di ceger
  Bes tu bêfeyde nesîhet ke me dil bûye pelek — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Jê

• bêgav bûn (lêker)
• bêgav kirin (lêker)
• bêgavbûn (navdêr)
• bêgavbûyî (rengdêr)
• bêgavkirin (navdêr)
• bêgavkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji bê- +‎ gav.

Werger

• Almanî: ratlos → de, ^?außerstande → de
• Farisî: مجبور → fa, ناچار → fa
• Fransî: obligé → fr
• Îngilîzî: on one's uppers → en obliged → en, complelled
• Tirkî: mahkûm → tr, mecbur → tr, muztar → tr, çaresiz → tr, ^?adımsız