ketî

Kurmancî

Rengdêr 1

ketî

1. tişta/ê yan kesa/ê ku ketiye
2. westiyayî
3. ji evînê bêzar bûn
4. di taqîkirinekê/imtîhanekê de bi ser ne keftin

Ji wêjeya klasîk

• Ser ta bi qedem libasê telbîs
  Dîsan ketî sûretê tebîban
  Hadir xwe gihande nik hebîban — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: كه‌تی‎

Herwiha

• keftî
• kevtî

Jê

• (lêker) ketî bûn
• (navdêr) ketîbûn
• berketî
• biserketî
• biserneketî
• daketî
• neketî
• raketî
• veketî

Etîmolojî

Ji ketin.

Werger

• Almanî: abgefallen → de, ^?abgeworfen → de, ^?fehlgeschlagen → de, ^?gefallen → de, ^?bettlägerig → de
• Erebî: ^?الردیغ‎ → ar, ^?الصریع‎ → ar, ^?الواجب‎ → ar, ^?خاوي‎ → ar, ^?منحط‎ → ar
• Farisî: پست‎ → fa, پیر‎ → fa, خوار‎ → fa, ذلیل‎ → fa, روی برتافتن‎ → fa, سرافکنده‎ → fa, شکسته‎ → fa, افتاده‎ → fa, بی صاحب‎ → fa, بی کس‎ → fa
• Îngilîzî: abject → en, bedridden → en, downfallen → en, downhearted → en, downtrod → en, rotter → en, ^?failed → en, ^?fallen → en, ^?frothy → en, ^?dropped → en, ^?involved → en, ^?tripped → en, ^?feather worm → en
• Tirkî: basık → tr, bitkin → tr, boğunuk → tr, kaya kuşu → tr, düşük → tr, tutuk → tr, düşmüş → tr, mağdur → tr, düşkün → tr

Rengdêr 2

ketî

1. Nanê şewitî; nanê ku ketiye tendûrê û şewitîye.

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Formeke lêkerê

ketî

1. Kesê duyem yekjimar raboriya sade ji lêkera ketin.