kerem

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /kʰæˈɾæm/

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kerem	kerem
Îzafe	kerema	keremên
Çemandî	keremê	kereman
Nîşandera çemandî	wê keremê	wan kereman
Bangkirin	keremê	keremino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	keremek	keremin
Îzafe	keremeke	keremine
Çemandî	keremekê	kereminan

kerem mê

1. qencî, çakî, merdînî, başî, xêr, say, paranî, camêrî, xweşmirovî, litûf, niwast, lutif, alîkarî

   Ji kerema xwe, hinek avê bide min.

2. îkram, diyarî, bexş, raberî, pêşkêşî

   Xwedê keremê bike.

3. mucîze, ecêbî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji Wêjeya dînî

• "Çimkî hûn bi riya baweriyê, bi keremê xilas bûn û ev ne ji we ye, diyariya Xwedê ye.

Ev ne ji kirinan e, da ku tu kes pesnê xwe nede." (Efesî 2:8-9) http://kitebipiroz.com/kurmanji/bible/eph/2/8-9

Ji wêjeya klasîk

• Ew Muhemmed hemberê îsmek bûyî
  Kijk e ya Sultan û bacud û kerem?” — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Bikaranîn

Lêker:

• kerem kirin

Navdêr:

• keremkirin

Navdêr:

• keremkirî

Etîmolojî

Ji erebî كرم‎ (kerem), têkilî Kerîm, Kerîma, Ekrem, ikram

Jê

• keremî
• keramet

Werger

• Erebî: نعمة‎ → ar, رحمة‎ → ar,إكرام‎ → ar,لطف‎ → ar, فضل‎ → ar
• Farisî: مرحمت‎ → fa, جوانمردی‎ → fa, ^?جود‎ → fa
• Îngilîzî: grace → en, generosity → en, philanthropy → en
• Tirkî: kerem → tr

Tirkî

Navdêr

kerem

1. kerem, mezinî, resanatî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. paranî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. qencî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)