Bilêvkirin

biguhêre
biguhêre

diyarî m

  1. Tişta/ê ku kesek belaş dide kesek din (ji ber hevaltiyê anku dostaniyê, ne bi firotin).
    • Paşa çi dixwaze bera bixwaze, ji malan, mal, ji canan, can, lê ez diyariya xwe nadim wî. — (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)
    • Rûha wî dibû li cismî xalib
      Esrar dibûn li wî diyarî
      Nêçîr dikir li 'erşê barî
       — (Ehmedê XanîMem û Zîn~1692)

Bi alfabeyên din

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Nevebirrî. Dûr nîn e ji diyar (dîdar, hevdîtin, civîn) +‎ , wek ku meriv biçite dîdar û mêvaniyê û adeten tiştekî bi xwe ra bibe yên dîtî ku diyariya wan bide; yan berevajiyê.

Herewsan dibe ku girêdayî dan, ku di zimanên din ên hindûewropî da jî bêjeya boyî "diyarî" ji lêkira dayîn tête dariştin; bide ber rusî дар (dar), yûnaniya kevn δῶρον (dôron), ermeniya kevn տուր (tur) (> ermenî տուրք (turkʻ))... Hemû ji proto-hindûewropî *déh₃rom (diyarî), ev bixwe ji *deh₃- (dan), ku bêjeyeke ewsanî hêsan î veavakirin e ku xwedêgiravî ev pareke çanda Proto-Hindû-Ewropî a kevnar bûye.

biguhêre

diyarî m

  1. diyarbûn, xuyabûn, berçavî, eşkereyî

Etîmolojî

biguhêre

Ji diyar +‎