keşaf

Kurmancî

Navdêr

keşaf

1. keşifker, kaşif, peydaker, vebîner, şkaftmend, derander, rêçgerîn, derîner, derhêner, mucîd, îcadkar, îcadker,
   kesa/ê ku tiştek nû dibîne yan tiştek nû çêdike,
   kesa/ê ku tiştekî keşf dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• keşşaf

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî keşf

Jê

• keşafane
• keşafî
• keşafîtî
• keşaftî

Werger

• Almanî: erfinder → de
• Çekî: vynálezce → cs m
• Fînî: keksijä → fi
• Holendî: uitvinder → nl
• Îdoyî: inventanto → io
• Îngilîzî: inventor → en
• Îtalî: inventore → it
• Japonî: 発明家 → ja (はつめいか, hatsumeika)
• Portugalî: inventor → pt
• Spanî: inventor → es
• Tirkî: keşşaf → tr, keşfedici → tr, keşeden → tr, bulucu → tr, icatçı → tr
• Yûnanî: εφευρέτης → el (efevrétis) (efevretis)