kaşif

Kurmancî

Navdêr

kaşif

1. keşifker, keşaf, peydaker, vebîner, şkaftmend, derander, rêçgerîn, derîner, derhêner, mucîd, îcadkar, îcadker,
   kesa/ê ku tiştek nû dibîne yan tiştek nû çêdike,
   kesa/ê ku tiştekî keşf dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• kaşîf

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî keşf

Jê

• kaşifane
• kaşifî
• kaşifîtî
• kaşiftî

Ji wêjeya klasîk

• Ey waqifê remz û kaşifê raz
  Bêçare me ez tu çareperdaz — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Almanî: erfinder → de, Entdecker → de m
• Çekî: vynálezce → cs m
• Fînî: keksijä → fi
• Holendî: uitvinder → nl
• Îdoyî: inventanto → io
• Îngilîzî: inventor → en
• Îtalî: inventore → it
• Japonî: 発明家 → ja (はつめいか, hatsumeika)
• Portugalî: inventor → pt
• Spanî: inventor → es
• Tirkî: keşşaf → tr, keşfedici → tr, keşeden → tr, bulucu → tr, icatçı → tr, kaşif → tr
• Yûnanî: εφευρέτης → el (efevrétis) (efevretis)

Tirkî

Mane

1. dahêner
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. vebîner, şikaftmend, derander, kaşîf
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)