kakûl

Kurmancî

Navdêr

Tewandina kakûl
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kakûl	kakûl
Îzafe	kakûla	kakûlên
Çemandî	kakûlê	kakûlan
Nîşandera çemandî	wê kakûlê	wan kakûlan
Bangkirin	kakûlê	kakûlino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kakûlek	kakûlin
Îzafe	kakûleke	kakûline
Çemandî	kakûlekê	kakûlinan

kakûl m

1. kalik, kewş, pêlav, sol, fîlor, şekal

Bide ber

• kakil

Etîmolojî

hevreha kalikê (2) ye, bi metatezê bûye kakil, paşî kakûl

Jê

• kakûlçêker
• kakûlfiroş
• kakûlfiroşî
• kakûlkar
• kakûlkarî