kêlik

Kurmancî

Navdêr

kêlik mê

1. kêl, gorîçe,
   kevirên di ber serê an piyê goran de tê çikilandin

Etîmolojî

Ji kêl +‎ -ik.

Werger

• Almanî: Augenblick → de m
• Farisî: ^?واحد زمان‎ → fa
• Îngilîzî: ^?lumbar → en, ^?lambor → en
• Tirkî: mezar taşı → tr, süngü → tr

Navdêr 2

kêlik mê

1. (Ji bo maneya bîsk, gav, bên, demek pirr kurt) Guhartoyeke kêlî.

Jê

• kêlik bi kêlik