isqat

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	isqat	isqat
Îzafe	isqata	isqatên
Çemandî	isqatê	isqatan
Nîşandera çemandî	wê isqatê	wan isqatan
Bangkirin	isqatê	isqatino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	isqatek	isqatin
Îzafe	isqateke	isqatine
Çemandî	isqatekê	isqatinan

isqat mê

1. xêrên ku li ser navê kesek mirî tên dan daku gunehên wî bên xefirandin

Herwiha

• îsqat

Ji wêjeyê

Yek ji wecîbeyên mirî jî îsqat bû. Li gorî dînê Îslamê dema yek sondekê bixwe û paşê jî wê sonda xwe bi cî neyne divê cezayê xwe bide. Mîqtara wî cezayî jî di pirtûkên fiqhê de tesbît kirî ne. Îca dema yek mir daku bikeve li ber wan sondên wî yên di dema xwe de xwarîn û cezayê wan nedayîn de îsqat tê dayîn. Her kesî li gorî rewşa xwe ya aborî îsqat didan. Hin hebûn du elb genim didan; hin jî hebûn pêncî elban.

(Abdulkadir Bingöl: Li Cizîra Botan mirin û dêlindêza mirinê, Nefel.com, 12/2010)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Îngilîzî: alms given as compensation for the religious duties which the deceased failed to perform during his lifetime
• Tirkî: ^?ıskat → tr