ifleh

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	ifleh	ifleh
Îzafe	ifleha	iflehên
Çemandî	iflehê	iflehan
Nîşandera çemandî	wê iflehê	wan iflehan
Bangkirin	iflehê	iflehino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	iflehek	iflehin
Îzafe	ifleheke	iflehine
Çemandî	iflehekê	iflehinan

ifleh mê

1. serfirazî, serbilindî (bi taybetî di warê dînî de, li bal Xwedê)

   Xwedê we ifleh bike.

2. saxbûn, qencbûn, ji nesaxiyekê baş bûn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• îfleh

Jê

• (lêker) ifleh kirin
• (navdêr) iflehkirin
• (rengdêr) iflehkirî

Etîmolojî

Ji erebî إِفْلَاح‎‎ (ʾiflāḥ).

Werger

• Almanî: Erlösung → de m
• Tirkî: iflah → tr