hadir

Kurmancî

Rengdêr

hadir

1. yekser, hemen, di cih de, tavilê, dîrek, dîrekt

Ji wêjeyê

• Şukurxwaz în ko Baxwey da
  Mi hadir secdeya şukrê
  Li wê 'erda muqeddes bir — (Dîwana Melayê Cizirî)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], binêre: hazir.