haşa

Kurmancî

Hoker

haşa

1. dûrî tiştekî, dijberî tiştekî, qetî, ji blî, qet nayê pejirandin, li min biborin lê

   Haşa, gû xwar! (Li min biborin lê wû gû xwar.)

   • Tu besîret te nebit sîreta ecdad-i çi kit
     Zêr û zêwer dikirin celb-i qulûban haşa
     Husn û sur zatî nebit qameta meyyad-i çi kit — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• heşa

Jê

• haşahî
• haşatî
• haşayî
• (Navdêr) haşakirin

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Îngilîzî: to exclude → en, except → en, ^?forbid → en

Tirkî

Navdêr

haşa

1. haşa
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. sercil, cilê ser pişta dewaran
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)