erkedar

Kurmancî

Rengdêr

erkedar

1. Kesa/ê ku erkek heye.

   Hevmane: wezîfedar, peywirdar, vatinîdar

   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. fermanber, karmend, memûr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• erkdar

Jê

 

• (navdêr) erkedarbûn
• (lêker) erkedar bûn
• (rengdêr) erkedarbûyî
• (navdêr) erkedarkirin
• (lêker) erkedar kirin
• (rengdêr) erkedarkirî
• erkedartî
• erkedarî
• erkedarîtî

Etîmolojî

Ji erk +‎ -e- +‎ -dar.

Werger

• Farisî: افسر‎ → fa
• Îngilîzî: officer → en
• Tirkî: görevli → tr, işyar → tr, kara → tr, memur → tr, muvazzaf → tr, ödevli → tr, vazifeli → tr