emirkirin
Ji bo lêkerê binêre: emir kirin
Kurmancî biguhêre
Bilêvkirin biguhêre
biguhêre
Zayenda mê ya binavkirî | ||
---|---|---|
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | emirkirin | emirkirin |
Îzafe | emirkirina | emirkirinên |
Çemandî | emirkirinê | emirkirinan |
Nîşandera çemandî | wê emirkirinê | wan emirkirinan |
Bangkirin | emirkirinê | emirkirinino |
Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | emirkirinek | emirkirinin |
Îzafe | emirkirineke | emirkirinine |
Çemandî | emirkirinekê | emirkirininan |
emirkirin mê
- fermankirin, ferwarkirin, gotinên ku divê kesek bi neçarî bi cih bîne an jî encam bide
- (Mînakekê bide) (biguhêre)
Bi alfabeyên din biguhêre
Etîmolojî biguhêre
Ji erebî أمر + kirin > emir + kirin.