ferwar

Kurmancî

Navdêr

ferwar

1. ferman, hukim, emir
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. hakim, fermandar, emîr, amir
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

• Ma Cizîre şubhî darê textê heft iqlîmi bit, Hem bi hukm û seltenet Îskender û Fexfûri bî.
  Xasê teşrîfa te bin derya û derbendê Ecem, Da xelatên her seher sed zerkeş û mexmuri bî
  Ger çî der iqlîmê rabe hatî textê seltenet, Padşahê heft eqlîman selamkarê te bî
  Ney tinê Tebrîz û Kurdistan li ber hukmê te bin, Sed wekî Şahê Xurasanê di ferwarê te bî
  Daîmen menzilgeha sûra te bit burca şeref, Taliyê ferxende û bextê seîd yarê te bî. — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Etîmolojî

Ji fer- +‎ -war.

Werger

• Îngilîzî: ^?ascendancy → en, ^?behest → en
• Tirkî:^?emir → tr, ^?hüküm → tr