hakim

Kurdî

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	hakim	hakim	hakim
Îzafe	hakima	hakimê	hakimên
Çemandî	hakimê	hakimî	hakiman
Nîşandera çemandî	wê hakimê	wî hakimî	wan hakiman
Bangkirin	hakimê	hakimo	hakimino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	hakimek	hakimek	hakimin
Îzafe	hakimeke	hakimekî	hakimine
Çemandî	hakimekê	hakimekî	hakiminan

hakim mê û nêr

1. ferwar, serok, paşa, şah, qiral, melik, serokê welatekî
   • Lê hakimê weqt ê marîfetnak
     mesû'i nekir bi sem’ê îdrak— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)
2. dadgêr, dadwer, birêvebera/ê dadgehekê, seroka/ê mehkemeyekê

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: حاكـم

Herwiha

• ḧakim

Têkildar

• hukim
• mehkeme

Bide ber

• hekem
• hekîm

Jê

• (Lêker) hakim bûn
• (Lêker) hakim kirin
• (Navdêr) hakimbûn
• (Navdêr) hakimkirin
• (Rengdêr) hakimbûyî
• (Rengdêr) hakimkirî
• hakimî

Etîmolojî

Ji erebî حاكم‎ (ḥakim), têkilî hukim û hekem.

Werger

• Almanî: souverän → de
• Erebî: ^?الدیان‎ → ar, ^?الفیصل‎ → ar
• Inglîzî: judicator → en, ascendancy → en, behest → en, judge → en, recorder → en, sovereign → en
• Tirkî: egemen → tr, bilge → tr, emir → tr, hâkim → tr, hüküm → tr

Rengdêr

hakim

1. serdest, domînant

Tirkî

Navdêr

hakim

1. zane
2. Xwedê