dilbijok

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
dilbijok	dilbijoktir	herî dilbijok dilbijoktirîn

dilbijok

1. kes yan jî tiştê/a dilê wî dibije hertiştî, çilek
   mirovekî pirr dilbijok e
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

dil+bijîn+-ok

Werger

• Farisî: هوس باز‎ → fa
• Tirkî: iştahlı → tr, müştehi → tr, isterikli → tr