debîr

Kurmancî

Navdêr

debîr zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. katib, nivîser, nivîsvan, nivîskar
   (bi taybetî kesa/ê tiştên fermî li daîreyên dewletê dinivîse
   • Ahmedê Xanî bi xwe di seraya Bayezîde de debîrê dîwanê bû. — (Mûrad Ciwan: Hin belgeyên nuh li ser Ahmedê Xanî, Netkurd.com, 7/2005)

Jê

• debîrî
• debîrîtî
• debîrtî

Etîmolojî

Deyn ji farisî دبیر‎ (debîr), ji pehlewî 𐭣𐭯𐭩𐭥𐭥‎ (dipîr), ji farisiya kevn [skrîpt hewce ye] (dipi-, “nivîs, tomar, sicil”) ji akadî 𒁾 (tuppu, “tablo, nivîs”) ji sûmerî 𒁾 (dub). Ji eynî rehî: dibistan, dîwan. Debir ya tirkî û դպիր (dpir) ya ermenî ji zimanên îranî hatine wergirtin.

Werger

• Almanî: einsichtig → de
• Farisî: دبیر‎ → fa
• Tirkî: idareci → tr, katib → tr, sekreter → tr