civan

 Binêre herwiha: jivan

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /d͡ʒɪˈvɑːn/
• Jihevqetandin: ci·van

Navdêr

civan zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. sehî, saxî, komkirin, gelejmar, pirejimar.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. Cihê civînê ku meriv diraweste heta kesê meriv li bendê ye tê.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

• Delal û rind û şêrîn,
  Civan da bû, ku bê dînê
  Me dî naka şeva înê
  Sivik hatî civanê min. — (Cegerxwîn:Helbest HAT CIVANÊ MIN BI ŞEV)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Îngilîzî: venue → en

Tirkî

Rengdêr

civan

1. ciwan, bedew
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. timal, tevnal
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)