biencam

Kurmancî

Rengdêr

biencam

1. binetîce, biakam, bidawîng, bidongî, bihafil, bipêjor, bitalî, bidawî, bidûmahî, bidûmahîk

Jê

• biencamî
• biencamîtî
• biencamtî
• (Navdêr) biencamkirin

Etîmolojî

Ji bi- + encam.

Werger

• Almanî: ^?ergebend → de