biav

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
biav	biavtir	herî biav biavtirîn

biav

1. ya / yê ku av heye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. ya / yê hewceyî avê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Carek bi cayê 'enberê
  Qelbê biavê micmerê
  Xweş'enber û kafûr e dil — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Dijmane

• bêav

Jê

• (Lêker) biav bûn
• (Lêker) biav kirin
• (Navdêr) biavbûn
• (Navdêr) biavkirin
• (Rengdêr) biavbûyî
• (Rengdêr) biavkirî
• biavî

Etîmolojî

Ji bi +‎ av.

Werger

• Almanî: ^?wässerig, ^?wässrig → de
• Îngilîzî: dilute(d), washy → en, ^?watery → en
• Tirkî: sulu → tr

Romanî

Navdêr

biav nêr

1. dawet, zemawend
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên dawet hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}