beyîn

 Binêre herwiha: beyin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɛˈjiːn/

Lêker

beyîn lêkera xwerû, negerguhêz

1. (giya yan çilû) zer bûn,
   xemla xwe ya kesk kirin zer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: به‌یین‎

Tewîn

• (lêker) -bey-

Herwiha

• beyan (2)
• beyhan
• beyhîn
• beyihan
• beyihîn
• behîn

Têkildar

• beyandin

Bide ber

• beyn

Jê

• beyî
• beyok
• beyokî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Erebî: اصفر‎
• Îngilîzî: fade → en
• Tirkî: ^?atlamak → tr, ^?sararma → tr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	beyîn	beyîn
Îzafe	beyîna	beyînên
Çemandî	beyînê	beyînan
Nîşandera çemandî	wê beyînê	wan beyînan
Bangkirin	beyînê	beyînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	beyînek	beyînin
Îzafe	beyîneke	beyînine
Çemandî	beyînekê	beyîninan

beyîn mê

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.