asîmîle

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
asîmîle	asîmîletir	herî asîmîle asîmîletirîn

asîmîle

1. bişaftî, helandî,
   tiştê ku têkilî nav tiştek bûye ta ku ew tiştê pêşî êdî xweser û wek xwe nemaye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kesê yan miletê ku fêrî ziman û çandeyek din bûye û yên xwe ji bîr kirine

   Tirkan gelek kurd asîmîle kirin. (anku kirine tirk)

Bikaranîn

Bi wateya xwe ya civakî yan siyasî peyva "asîmîle" bi gelemperî wek peyvek ne-erênî tê bikaranîn û nîşana wê yekê ye ku kesên asîmîlebûyî bi kotek û zorê hatine asîmîlekirin. Lê peyvên "adapte" û "entegre" bi gelemperî wek erênî tên bikaranîn û tên wê wateyê ku kesa/ê adaptebûyî yan entegrebûyî bi dilxwaziya xwe û ji ber pêwîstiyên xwe wisan kiriye.

Bide ber

• adapte
• entegre

Têkildar

• asîmîlasyon

Binêre herwiha

• erebandin
• farisandin
• tirkandin

Jê

• (Lêker) asîmîle bûn
• (Lêker) asîmîle kirin

• (Navdêr) asîmîlebûn
• (Navdêr) asîmîlekirin

• (Rengdêr) asîmîlebûyî
• (Rengdêr) asîmîlekirî
• asîmîlekar
• asîmîlekarî
• asîmîleker

Etîmolojî

Ji fransî assimiler (“kirin mîna hev”).