arif

 Binêre herwiha: Arif

Kurmancî

Navdêr

arif zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. fehma, têgihiştî, zana, hişmend, şareza, pispor, xwedî-irfan
   • Arif û fîlosof herduk jî li dû peydakirina heqîqet û rastiyê de ne, herduk li heqîqetê digerin. Lê cudahiya wan li çawaniya belgevehênan û şîweyta peydakirina rastiyê de ye. Fîlosof dixwaze bi rêka hiş û jîrbûna xwe û belgevehênana mentiqî rastiyê peyda bike, lê arif dixwaze li rêka evîn û evîndariyê rastiyê peydabike û bigihîje heqîqetê? — (Perwîz Cîhanî, Irfan di Mem û Zîna Ehmedê Xanî de [arşîv], xoybun.com, 2007)

Herwiha

• 'arif
• arîf
• 'arîf

Jê

• arifî
• arifîtî
• ariftî

Etîmolojî

Ji erebî عَرِيف‎ (ʿarīf, “zana, pispor, têgihiştî”).

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
arif		herî arif

arif

1. fehma, têgihiştî, zana, hişmend, şareza, pispor, xwedî-irfan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Tirkî

Navdêr

arif

1. têgiştî, fehmber, fehma, zana
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)