Kurmancî biguhêre

Bilêvkirin biguhêre

Rengdêr biguhêre

Pozîtîv Komparatîv Sûperlatîv
şermoke şermoketir herî şermoke
şermoketirîn

şermoke

  1. Kesa/ê ku şerm dike; ne bisteh, ne wêrek di danûstandinên li gel xelkê de.
    Hevmane: şermîn, şermok, şermokî, fedîkar
    Dijmane: zirrşerm

biguhêre

Etîmolojî biguhêre

Ji şermok + -e.

Werger biguhêre