fedîkar

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /fɛdiːˈkɑːɾ/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: fe·dî·kar

Navdêr

fedîkar

1. şermoke, şermok, şermîn
2. poşmankirin
   • Wan tu caran mêvanên xwe nedidan dest. Wan mêvanên xwe fedîkar dernedixistin — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)

Jê

 

• (lêker) fedîkar bûn
• (navdêr) fedîkarbûn
• (rengdêr) fedîkarbûyî
• (lêker) fedîkar kirin
• (navdêr) fedîkarkirin
• (rengdêr) fedîkarkirî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: schamhaft → de
• Farisî: خجالتی‎ → fa
• Tirkî: utangaç → tr