çim

Kurmancî

Lêker

çim

1. (devkî / devokî) biçim

   Ez ê çim. (Ez dê biçim.)

2. Ji ber ku

   Nimêja esir dibe, çim sîyê ra kifşe, sî çûye derkeyîye ber mala hanê.

Navdêr

Koma tilîyên her pîyekî; Serê tilîyên her pîyekî.

Bide ber

• çîm
• serçim

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: ^?Ableger → de m, ^?Ast → de, ^?Bein → de, ^?Zweig → de
• Îngilîzî: ^?curb → en
• Tirkî:^?uç → tr

Zazakî

Navdêr

çim

1. çav
   • Kekê mi, birayê mi, roşnîya çimê mi. Dê goş bide mi. Bineyke goşdarîya mi bike. Willay billey bi no qayde ti îfleh nêbenî, ha! Sakîn be. Na mîratmenda parçeyêkê qederê to ya, roja ke ti ameyî dinya, a zî to reyde bî. Ganî ti qebul bikî. La ti xo nêdanî ver. Ney! Ti îfleh nêbenî. — (Lezgîn Roşan: Nêweşîya Leblebîyan, Netkurd.com, 7/2009)

     (Wergera kurmancî hewce ye) (biguhêre)

Tirkî

Navdêr

çim

1. çîm, şê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)