çilim

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /t͡ʃɪˈlɪm/
• Kîtekirin: çi·lim

Navdêr

çilim nêr

1. ava ku ji difina mirovan tê
   (bi taybetî dema sarmayê girtibe)

Hevmane

• kilmûş
• lîçik

Têkildar

• bilxem
• gilîz
• kif
• tif

Bi zaravayên din

• Soranî: çilim

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Rotz → de m, Rotze → de m, Schnodder → de m, Nasenschleim (from nose only)
• Çînî: 鼻涕 bí tì; 鼻屎 bí shǐ
• Erebî: نزلح‎, مخاط‎
• Fînî: räkä → fi
• Fransî: morve → fr m
• Holendî: snot → nl n
• Îngilîzî: snot → en, mucus → en
• Koreyî: 망나니 (mangnani)
• Makedonî: мрсул (mrsul)
• Mecarî: takony → hu
• Norwecî: snørr → no m
• Portugalî: muco → pt m
• Rusî: сопли pirjimar (sopli)
• Spanî: moco → es m
• Swêdî: snor → sv
• Tirkî: sümük → tr
• Ûkraynî: (slang) смаркаль