ziravê (yekî) qetîn

Kurmancî biguhêre

Biwêj biguhêre

ziravê (yekî) qetîn

  1. pir tirsîn
    • Heta me ew ji wê buhirkê debas kir, ziravê me qetiya. — (Ferhenga Biwêjan, Mustafa Borak)
    • Hema çawa min destê xwe dirêjî guliyekê kir, min dît li ser guliya di destê min de marekî xwe dirêj kiriye. Ziravê min qetiya. — (Mîran JanbarQolyeya CécileêWeşanxaneya Lîs2012, çapa 1em, r. 39, ISBN 9786054497010)
    • Mela bala xwe dayê ku deng ji Selîm dernayê hinek ziravê wî qetiya, lê Xwedê mezin bû. — (Mihemed ŞarmanPirça WindaAvesta2016, çapa 2em, r. 53, ISBN 978-605-5585-41-9)

Hevmane biguhêre

Etîmolojî biguhêre

zirav + + qetîn

Werger biguhêre