zikîn

Kurmancî

Rengdêr

zikîn

1. kesa/ê her tiştî bo xwarinê dixwaze
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kesa/ê pirr dixwe
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• zikin

Nêzîk

• kulbewî

Etîmolojî

Ji zik +‎ -î.

Jê

• zikînî
• zikînîtî
• zikîntî

Werger

• Îngilîzî:^?edacious → en, ^?greedy → en