zeleqûnk

  1. (buxik) Ji binemala odonatayê celebek kêzik a ku xwediyê perên zirav û dirêj e.
    Hevmane: zencere, gosan, pûskebeq, moza zêrrîn
biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Bide ber soranî زەلبەقوونە(zelbeqûne), پووشبەقوونە(pûşbeqûne) û pûskebeq, pêbestî zil (qamîş) / pûş (pelaş) û qûn; ji xuyanga canewerê.