zarrûzêç

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /zɑːɾɾuːˈzeːt͡ʃ/
• Kîtekirin: zar·rû·zêç

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zarrûzêç	zarrûzêç
Îzafe	zarrûzêça	zarrûzêçên
Çemandî	zarrûzêçê	zarrûzêçan
Nîşandera çemandî	wê zarrûzêçê	wan zarrûzêçan
Bangkirin	zarrûzêçê	zarrûzêçino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zarrûzêçek	zarrûzêçin
Îzafe	zarrûzêçeke	zarrûzêçine
Çemandî	zarrûzêçekê	zarrûzêçinan

zarrûzêç mê pirjimar

1. zarok, eyal, ewlad, keç û kurr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. jin û zarok, mal û hal, erz û eyal
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• zarûzêç
• zar û zêç
• zarr û zêç
• şîrê zêç

Etîmolojî

Ji zarr +‎ -û- +‎ zêç.

Jê

• bêzarrûzêç
• bêzarrûzêçî
• bizarrûzêç
• bizarrûzêçî

Werger

• Almanî: ^?Haushalt → de m
• Farisî: برو بچه‎, تاریکی‎ → fa, ظلمانی‎ → fa, ^?زن و بچه‎
• Tirkî: zifir → tr, zifiri karanlık, ^?çoluk çocuk → tr, ^?döl döş → tr, ^?evlâdı ıyal, ^?kız kızan → tr, ^?karısı kurusu