zamote

Kurmancî

Rengdêr

zamote

1. tûle, tolaz,
   kesa/ê ti karek mifadar anku bifeyde nake,
   kesa/ê bi karûbarên bêwec ve mijûl
   • Piştî ku me xwe di odeya xwe de bi cîh kir, kurê min derhal kameraya xwe derxist û berê wê da ser dîmenên ava şîn û daristana şêhn, keçikên çîprût, navsereyên zikbel û xortên zamote. — (Enwer Karahan: Rêwîtiyeke kin, Netkurd.com, 9/2005)

Jê

• zamotehî
• zamotetî
• zamoteyî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.