mijûl

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /mɪˈʒuːl/
• Kîtekirin: mi·jûl

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
mijûl	mijûltir	herî mijûl (merkezî) tewrî mijûl (rojavayî) mijûltirîn (soranîzm)

mijûl

1. Kesa/ê tiştekî dike û lewre nikare tiştek din bike.

   Hevmane: xerîk, meşxul, karîwer, ne betal, bişol

   Ez dê biçûma Kurdistanê lê bi karê xwe ve mijûl im.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مژوول

Herwiha

• mijul
• mijwîl
• mijîl
• mujul
• mujwîl
• mujîl
• mujûl

Bide ber

• gîro

Jê

• mijûl bûn (lêker)
• mijûl kirin (lêker)
• mijûlahî
• mijûlatî
• mijûlayî
• mijûlbûn (navdêr)
• mijûlbûyî (rengdêr)
• mijûlkirin (navdêr)
• mijûlkirî (rengdêr)
• mijûlî

Etîmolojî

Ji meşxul ji erebî مَشْغُول (mašḡūl) ji شُغْل (šuḡl) ku wek şuxl û şol ketiye kurdî jî.

Werger

• Almanî: beschäftigt → de, ^?begriffen → de, ^?genutzt → de
• Erebî: ^?مشغول → ar, ^?سامد → ar
• Farisî: مشغول → fa, اشغال → fa
• Fînî: varattu → fi, kiireinen → fi
• Îngilîzî: engaged → en, busy → en, occupied → en, engrossed → en, ^?at work → en, ^?preoccupied → en, ^?up to the elbows in → en
• Tirkî: meşgul → tr, dolu yağmak → tr