xwefiroş

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
xwefiroş	xwefiroştir	herî xwefiroş

xwefiroş

1. Kesa/ê ku bo berjewendiyên xwe yên şexsî dijî gelê xwe yan dostên xwe alikariya dijminên wan dike.

   Hevmane: xayin

Herwiha

• xofiroş
• xofroş
• xufiroş
• xufroş
• xwefroş

Jê

• xwefiroşane
• xwefiroşî
• xwefiroştî

Etîmolojî

Ji xwe- +‎ -firoş.

Werger

• Almanî: Angeber → de m
• Farisî: جاسوس‎ → fa, خاین‎ → fa
• Îngilîzî: ^?quisling → en, traitor → en, salt merchant