tekrar

Kurmancî

Rengdêr

tekrar

1. dubare, dupat, çendcare, wekilandin, îade
   • Fi l-hali bezîne pê û destan
     Tekrar li dest û pê û dawan
     Sed bûse didan ewan du lawan — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Jê

• (lêker) tekrar bûn
• (lêker) tekrar kirin
• (navdêr) tekrarbûn
• (navdêr) tekrarkirin
• (rengdêr) tekrarbûyî
• (rengdêr) tekrarkirî
• tekrarî
• tekrarker

Etîmolojî

Ji erebî تَكْرَار‎‎ (takrār).

Werger

• Almanî: ^?Wiederholung → de m
• Farisî: تکرار‎ → fa
• Îngilîzî: ^?repetition → en
• Tirkî: yineleme → tr, tekrar → tr

Hoker

tekrar

1. dîsan, cardin, cardî, hê carek din, hê hin carên din
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng (Tirkiye (Îzmîr))^ⓘ

Navdêr

tekrar

1. wekilandin, dubare, çendcare, tekrar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. car din, dîsa
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji erebî تَكْرار‎ (takrār).