sinet

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: si·net

Navdêr 1

sinet m

1. (Îslam) Ji kirin û tevgerên Muhemmed pêxember tê gotin.
2. (Îslam) Tiştên ku mirov ne mecbûr e bike lê baş e ku bên kirin.

   nivêjên sinet ― Nivêjên ji bilî her pênc nivêjên rojê

   • Têk û vêk guhdarê pîr bûm
     B' işqa dîn û sinnetê
     Şêxê serdarê xelîfan — (Feqiyê Teyran, )
3. Birîna çermê ser kîrî (ku li gor Îslamê û cihûtiyê mecbûriyek dînî ye).
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
4. Birîna çermê ser quzî (ku li gor hin ayînan mecbûriyek dînî ye).
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
6. (Îslam) Kulaveke kevneşopî ya ku hinek Kurdên Misilman, bi taybetî li herêma Kurdistanê, li xwe dikin. Ew bi gelemperî kepek kinckirî ye, ku pir caran bi dersok ve tê pêçandin.

Îmamê somalî ku taqiye an sinet li serê xwe kiriye

Herwiha

• sinnet
• sunet
• sunnet

Jê

• sinet bûn (lêker)
• sinet kirin (lêker)
• sinetbûn (navdêr)
• sinetbûyî (rengdêr)
• sinetkirin (navdêr)
• sinetkirî (rengdêr)

Bide ber

• sanat

Binere herwiha

• sened

Etîmolojî

Ji erebî سُنَّة (sunna), têkildarî sinî.

Werger

kirinên Mihemed Pêxemberî

• Almanî: Handwerk → de n
• Erebî: السنة النبوية, السنة, ختان, النفل
• Îngilîzî: sonnet → en, Prophetic Tradition, Sunnah → en
• Tirkî: sünnet → tr

birîna çermê li ser organa cinsî

• Îngilîzî: circumcision → en
• Tirkî: sünnet → tr

Navdêr 2

sinet m

1. Guhartoyeke senet (“huner”).