sif

Kurmancî

Hoker

sif

1. bi tenê, bes, tenê tiştek lê ne ti tiştên dî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bide ber

• saf
• sef
• sîf

Ji wêjeyê

Qaşo û goya siyasetmedar in lê sif ji bo koma din qirêj bikin heqaretê li xeyalên hevdu jî dikin. Li paş hev ji dê û jinên hevdu re siqêfan dikin. Li ser serok û rêberên hevdu karîkaturan çêdikin û di wan karîkaturan de jî bêbextiyên nemayî li hevdu dikin.

(Rêzan Tovjîn: Konfederalîzm, Amidakurd.com, 8/2008)