qelemdar

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
qelemdar	qelemdartir	herî qelemdar qelemdartirîn

qelemdar

1. kesa/ê ku qelemek yan hin qelem hene
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kesa/ê ku dizane binivîse
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. qelemşor, nivîskar, qelembidest
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji qelem +‎ -dar.

Jê

• qelemdarî
• qelemdarîtî