pozê xwe daliqandin

Kurmancî

Lêker

pozê xwe daliqandin lêkera biwêjî, gerguhêz

1. (biwêjî) xeyidîn, sil bûn

   Hevmane: mirûzê xwe tirş kirin, mirûzê xwe tahl kirin, rûyê xwe tirş kirin

   • Herweha ez dilşa bûm ku jina min bêyî ku pozê xwe daliqîne, an jî xwe hêrs û aciz bike du rojan bi wê xwarinê ve mijûl bûbû û niha, dema bi mêvanan dadiket, ji wan re xwarin dixistê û qedehên wan dadigirt, qet rûyê xwe nedikir û her dibeşişî. — (Firat Cewerî, Payiza Dereng, Avesta, 2014, r. 17)
   • Dest û rûye xwe şuştin
     Pozê xwe daliqandin
     Lêvên xwe qermicandin
     Serê xwe berdane xwar — (Bavê Rewşê, Çîroka zerê û rewşê [arşîv], lotikxane.com)

Etîmolojî

Ji pozê + xwe + daliqandin.

Werger

• Îngilîzî: sulk → en
• Tirkî: surat asmak → tr

Çavkanî

• Ferhenga Biwêjan, Mustafa Borak r. 309
• Ferhenga Destî, Kurdî - Kurdî, Umîd Demîrhan, Sewad, 2007., r. 746.