pêrgî

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: pêr·gî

Hoker

pêrgî

1. Tûşî, hevriş, rû-bi-rû, rastî, dîtin.

   Ew pêrgî min hat ― ew hat ber min, ew di ber min re derbas bûn, min ew dît.

   • Qedera xwe ya ku ew pêrgî bela û derdekî welê anîbû gunehbar kir. — ((wergêr Serdar Roşan), Çîroka Hezar û Şevekê^[1], 1998)

Jê

• pêrgî bûn (lêker)
• pêrgî bûn
• pêrgî hatin
• pêrgîbûn (navdêr)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Îngilîzî: face → en, coincidence → en